Het is al heeeeel erg lang stil op mijn blog, en de reden hiervan is dat wij in oktober 2016 ons boshuis in de verkoop hebben gedaan om opzoek te gaan naar een nieuw uniek plekje om heerlijk te gaan wonen.
Vanaf dag 1 dat ons huis te koop stond was het een enorm gekkenhuis, dochter in de lappenmand door een pittig fietsongeluk, sleutelbeenbreuk en zware hersenschudding, enorm veel animo voor ons unieke boshuis, ruim 17 bezichtingen in slechts twee weken tijd.
Steeds ons huis moeten verlaten, met ziek kind, voor de vele kijkers, uiteindelijk ons huis verkocht met als gevolg dat er per 1 februari 2017 nieuwe bewoners waren van ons unieke plekje.
Maar hellup.....zelf nog helemaal niets nieuws unieks kunnen vinden, het was/is een gekkenhuis op de woningmarkt en met moeite een onderkomen kunnen krijgen......6 weken lang gebivakeerd in een piep klein zomerhuisje uit de jaren 50 met enkel glas, dunne houten wandjes en gaskachels in een periode waarin koning winter heel goed zijn best heeft gedaan.....sneeuw, vorst en klappertandend in je bed liggend, geen ideale situatie maar het was even niet anders.
Sinds maart 2017 een nieuwe tijdelijke stek gevonden waar onze complete inboedel sinds januari inmiddels al opgeslagen stond, de bewoners vertrokken pas in maart dus het was even wachten voor ons.
Hier dus onze intrek genomen en toen begon de jacht op iets unieks.....ja jacht, huizen ruilen in vliegende vaart van eigenaar dus direct reageren en de hoofdprijs betalen of meer is dan ook heel normaal in deze tijd.
Een aantal huizen bekeken maar neeeee....wij wilden graag veel ruimte om de deur maar geen zin om allerlei veranderingen uit te moeten gaan voeren om er ons droomplekje van te gaan maken.
En zo kwam het idee om maar een nieuwe woning naar onze eigen wensen te laten bouwen....maar nu nog een bouwkavel die aan onze wensen zou voldoen.
In de gemeente waar wij wonen moet je zoeken naar een spelt in een hooiberg voor z'on plekje.....maar daar was ineens onze droomplek, en ja, veel belangstelling dus ook...grrr.
Na ruim 2 weken in de zenuwen te hebben gezeten, een bod in een gesloten enveloppe te hebben moeten doen, waren wij de gelukkigen die deze mooie landelijke plek wisten te bemachtigen.
Maar werk, heel veel werk was er nog om van deze kavel een bouwkavel te gaan maken.
Een heel oud uitgeleeft boerderijtje met een enorme hoeveelheid achterstallig onderhoud, enorm veel rommel, bossages die een wirwar van bomen struiken en bramen waren......alles moest eerst verwijderd worden.
Ook asbest zat erin....dus z'on speciale ploeg, mannetjes in van die witte pakken met maskers op moesten aangerukt worden voordat wij zelf het huis tegen de vlakte konden laten gaan.
Bomen moesten gekapt worden, hout geklooft, want dat er in ons nieuwe huis iets van een kachel of open vuur zal komen daar zijn wij zeker van, dus niet weggeven dat hout maar er zelf mee aan de slag....pfff ontzettend veel werk maar wel ruim 10 kuub brandhout rijker.
En, ja dan een bouwbedrijf vinden die samen met ons een mooie woning kon realiseren.
Daar hebben wij gelukkig niet lang naar hoeven zoeken, maar net zoals op de woningmarkt is het bij de bouwbedrijven ook zo enorm druk dat er afgelopen april 2018 pas een begin kon worden gemaakt met ons nieuwe huis.
Details van wat dat allemaal met zich meebrengt zal ik jullie besparen maar inmiddels is echt alles uitgezocht en hopen wij eind 2018 eindelijk op onze nieuwe stek te kunnen gaan wonen.
Dit is dus de reden waarom ik geen tijd en ruimte heb om vogeltaarten te maken.
Ik hoop dit alles weer eind 2019 te kunnen gaan oppakken maar misschien wordt het nog wel een jaartje later.....de ruimte die er voor nodig is moet ook nog gebouwd gaan worden
.....maar een ding is zeker....ooit worden ze weer met veel liefde gemaakt!
Liefs, Jettie
♡ dit was ons boshuissie ♡
